حدیثی ناب از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله

قال رسول الله (صلّى الله علیه و آله):

«أَوْصَانِی رَبِّی بِتِسْعٍ: أَوْصَانِی بِالْإِخْلَاصِ فِی السِّرِّ وَ الْعَلَانِیَةِ وَ الْعَدْلِ فِی الرِّضَا وَ الْغَضَبِ وَ الْقَصْدِ

فِی الْفَقْرِ وَ الْغِنَى وَ أَنْ أَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَنِی وَ أُعْطِیَ مَنْ حَرَمَنِی وَ أَصِلَ مَنْ قَطَعَنِی

وَ أَنْ یَکُونَ صَمْتِی فِکْراً وَ مَنْطِقِی ذِکْراً وَ نَظَرِی عَبَراً.»

رسول خدا (صلّى الله علیه و آله) فرمودند:

«پروردگارم مرا به نه چیز سفارش کرده است: اخلاص در نهان و عیان، رفتار عادلانه در حال خشنودى

و خشم، میانه‏ روى در حال بینوایى و توانگرى،اینکه ببخشم کسى را که به من ستم روا داشته،

عطا نمایم به کسى که مرا محروم نموده، با آن کس که با من قطع رابطه نموده

ارتباط برقرار سازم، اینکه خاموشیم اندیشه کردن، گویایی‏ ام ذکر نمودن

و نگاهم عبرت‏ گیرى باشد.»

[تحف العقول، باب ما روی عن النبی (صلی الله علیه و آله)، و روی عنه فی قصار هذه المعانی‏]